Enjoy the free life!

Griekenland: een smakelijk vakantieland!

Grieken wordt bij ons gezien als een werkwoord. Wij gaan grieken of gaan jullie mee grieken, het klinkt ons niet vreemd in de oren. Al vroeg maakten we kennis met het land en het eten. Niet alle ervaringen waren even geweldig, maar ze hebben mooie herinneringen opgeleverd en een liefde voor Grieks eten.

Mijn eerste kennismaking met Griekenland was een 15-daagse reis met een vriendin. Het was onze allereerste kennismaking met reizen door de lucht; ik was net 20 jaar geworden. We landden op Athene en hadden een hotel in de buurt van het Kanaal van Corinthe in Lecheon waar het toerisme nog in de kinderschoenen stond.

Veel van het eten zelf staat me niet meer bij, behalve dat we samen met een echtpaar elke avond gezellig op een terras aan een tafeltje zaten met daarop geruite kleedjes op oncomfortabele houten stoeltjes en dat een pas getrouwd stel koste wat het koste niet tezamen met anderen aan tafel wilden dineren, hetgeen door het personeel heel merkwaardig werd gevonden.

Daarna volgden reizen naar Kos en Corfu voor telkens een week. Samen met mijn moeder had ik op Kos een heerlijk appartement met geweldig uitzicht over de zee. Ze had toen de medicinale Ouzo ontdekt. Het was goed voor haar reuma, zei ze. Dat medicinale vinden we nog steeds een sterk excuus om van deze heerlijk anijsdrank gewetenloos te mogen genieten en een glaasje, dat door de meeste restaurants in Nederland en Duitsland heden ten dage als aperitief wordt aangeboden, waarderen we zeer.

Op het grotere en westelijker gelegen Corfu troffen mijn moeder en ik (mijn huidige (reis-)maatje kwam toen net in beeld, maar mocht nog niet mee) een hotel waarvan het restaurant te klein was en er in twee sessies gegeten diende te worden. Stond je in de rij voor de eerste sessie en de zaal was vol dan had je pech en kon je het twee uur later nog eens proberen.

Als Grieken hun hotelkeuken op de toeristen hebben aangepast, zoals we dat troffen op Kreta, dan heb je echt pech! Toen de vakantie om was, zijn we thuis allereerst eens lekker Grieks gaan eten bij de lokale Brabantse Griek. Het was een schitterende vakantie, maar dat hotel eten was een ramp. Een schril contrast met wat de locals op tafel zetten. Met een huurauto hebben we schitterende ritten over het eiland gemaakt. Op een bepaald moment hadden we trek en besloten we een lunchgelegenheid op te zoeken. We parkeerden de auto en troffen een bijna uitgestorven dorpje aan. Na een paar passen troffen we een klein smal tentje dat open was. Het was een karig ingericht zaakje met enkele oudere locals op gammele houten stoeltjes aan een tafeltje met een rood geblokte kleedje erop. We hadden geen hoge verwachtingen. Op goed geluk hebben we wat besteld, want ons Grieks reikt niet verder dan kalimera, ouzo, gyros en tzatziki en de Engelse taal kenden de mannen niet. Helemaal niet erg merkten we al snel, want wat er op tafel kwam was verrukkelijk! Voor een habbekrats hebben we daar enorm zitten smullen en is onze liefde voor het Griekse eten echt tot bloei gekomen.

In hotels kun je het ook heel anders treffen. Zo hebben we watertandende herinneringen aan het hotel op Zakynthos. Vanuit onze hotelkamer moesten we wat trappen af, een padje oversteken en nog vele treden verder naar beneden, want het restaurant lag schitterend bij het zwembad. Het dinerbuffet was echt voortreffelijk en we aten steevast veel te veel. Terug de trappen op lopen naar onze kamer om uit te buiken was dan ook een regelrechte beproeving. Bijna iedere avond dat we daar dineerde kwam het “ijskonijn” langs ons tafeltje. Een broodmagere jonge vrouw die maar een keer naar het buffet liep en dan terug kwam met een bordje met daarop enkel ijsbergsla. De bijnaam ijskonijn is dan snel en niet bijzonder creatief verzonnen. We konden er met ons pet echt niet bij dat je met zoveel voortreffelijk eten alleen sla op je bordje kon leggen. Een groter contrast met onze borden en wandelingen naar het buffet was niet mogelijk.

Rhodos schotelde ons een soortgelijke ervaring voor als die op Kreta. Het hoteleten was niet slecht, maar niet wat we ervan verwacht hadden. Voor en paar partjes appel als toetje lopen we niet warm, net zo min als de standaard internationale keuken. Dat is nou net van alles niks. Als we in het buitenland zijn willen we niet alleen kennismaken met de natuur, bijzondere plekken, dorpen en steden, maar ook met het plaatselijke eten. We huurden een “hondenhokje”, zoals we de voor vakantie prima geschikte autootjes die er redelijk vierkant uitzagen op onze bestemmingen in de loop der tijd zijn gaan noemen. Met het hondehokje toerden we het schitterende eiland over en met name een lunch staat ons nog haar scherp voor de geest. Na een mooie rit door veel natuur stuitten we ineens op een afgelegen restaurantje met een prachtige ligging. We lunchten een keer op hoogte. Het had een groot terras en schitterend uitzicht over de omliggende gebieden en we genoten daar van het locale pallet aan lekkers.

Wanneer we een reisje maken naar Duitsland “testen” we menig Grieks restaurant. Uit eten bij onze oosterburen staat bijna synoniem aan Grieks eten. Of het nu in het Ruhrgebied is, Berlijn, Beieren of het Zwarte Woud, wij vinden wel een Griek op ons pad. Het leuke in Duitsland is dat je vooraf vaak een bordje salade krijgt voorgezet. Je kunt de vitamientjes alvast maar binnen hebben toch?

In Londen hebben we ook een adresje waar je heerlijk Grieks kunt eten. Het is leuk te zien dat elk land toch zijn eigen draai geeft aan het Griekse eten. Hier kregen we eens een etagère met allemaal kleinere gerechtjes en een andere keer kozen we voor een soort wraps.

Ook buiten Europa vonden we sporen van de Griekse keuken. In Florida heb je zelfs een plaatsje aan de westkust, Tarpon Springs, dat voornamelijk bevolkt wordt door Grieken. Het is ooit ontstaan doordat aan het eind van de 19 e eeuw er duizenden Grieken naar toe emigreerden. Heden ten dage is het een toeristentrekker met veel Griekse winkeltjes en restaurantjes en sponzen. Uiteraard kun je daar lekker Grieks eten en dat hebben we dan ook gedaan. De eerste keer bij toeval, de tweede keer, jaren later toen we weer Florida bezochten, wel overwogen. Beide keren kregen we een gigantisch bord met verrukkelijk eten voorgezet dat we niet op konden. In restaurants over de grote plas vragen de obers regelmatig of je een “box” wilt, zodat het eten wat je niet op kan niet verloren hoeft te gaan. Hier hebben we dan ook gretig gebruik van gemaakt, zodat we het later op konden eten. Een dingetje…. warm het eten niet op in de meegekregen piepschuimbbox, want dat vindt de magnetron, die je bijna in elke hotelkamer in de USA aantreft niet zo’n succes. We probeerden het, want we hadden geen ander keukenmateriaal voor handen met een laag wattage en een korte tijdsduur. We hebben het eten er maar snel uitgehaald en lauw opgegeten. Ook in Nederland durven we tegenwoordig gerust om een doosje te vragen, want hoe zonde is het om al dat lekkers weg te moeten gooien?

In Canada hebben we in de buurt van Halifax de kans aangegrepen Grieks te gaan eten. Lekker hoor ter afwisseling van de burgers en aanverwante Amerikaans getinte maaltijden.

Kerkrade, Valkenburg, Bergen op Zoom, Wageningen, Roosendaal, Ede, Papendrecht, Dordrecht, Steenbergen, Den Haag en niet te vergeten Goes hebben we met enige regelmaat genoten van gerechten met gyros, saganaki, tiropita, tzatziki, souvlaki, sousuki, moussaka, baklava, lamskoteletjes enzzzz. De ene keer net wat lekkerder dan de andere keer, maar altijd gingen we voldaan naar huis.

Thuis maken we tegenwoordig een eigen versie van moussaka. We gebruikten in het verleden een pakje, maar die worden niet meer verkocht. Zodoende zijn we zelf maar aan de slag gegaan met aubergines/courgettes, gehakt, aardappels, kaas enzovoorts. Het resultaat is altijd een niet te versmaden volle ovenschaal die een heerlijke geur door het huis verspreidt. De feta is uit onze keuken niet meer weg te denken even als de liefde voor de zogenoemde boerensalades en er prijkt menig Grieks kookboek boven het aanrecht!

Kali orexi

 

Geef een reactie