Op een druilerige zaterdagavond was het zover. Na een gezellige gezamenlijk diner in een nabij gelegen etablissement duwden we de deur van het pand open en betraden we met z’n vijven de entree van de aan de markt gelegen escaperoom. Niemand te zien, maar dat was al aangekondigd in de regels die we van te voren per email hadden ontvangen. Rechts van ons zagen we een bont gekleurde deur en verderop in de gang stond een open kast. Het was de bedoeling dat we al onze spullen in deze ruimte opborgen. Alle telefoons in een kistje gedaan; jassen aan de kapstok en tassen in de kast net als de paraplu’s die vandaag hard nodig waren.
Op de juiste tijd drukte een van ons op de bel van de rechter deur. We hoorden een stem. We moesten snel binnen komen. Zodoende probeerde we de deur open te duwen, maar niets is wat het lijkt. Het ging niet zo gemakkelijk als je zou denken, maar het lukte toch.
We werden ontvangen door een alleraardigste dame die het verhaal, dat bij deze escaperoom hoorde, in geuren en kleuren vertelde. Het verhaal was helemaal op de locatie toegespitst met bekende lokale namen van vroegere tijden.
We keken nu al onze ogen uit. Er was zoveel te zien; van de vloer tot het plafond. Een prachtig decor, waar je meteen al denkt…. wat zou hier allemaal ontdekt moeten en kunnen worden.
Al snel bleek dat het hele spel zich niet in deze “ontvangst” ruimte zou afspelen, maar dat we daarvoor een dik rood gordijn door moesten naar de achtergelegen ruimte. Daar troffen we een rijkelijk gedecoreerde kamer met een bom die onschadelijk gemaakt zou moeten worden door middel van vier 3-cijferige codes. Daarvoor kregen we een uur de tijd. Klimmen was niet toegestaan. Alles wat vast zat moest dat ook blijven en het scherm zou ons van pas kunnen komen. Niet veel later werd de tijd gestart en gingen we als een stel dolle honden de kamer inspecteren. Alle kastjes en laatjes trokken we open en daar vonden we soms wat in. Niet dat we al wisten wat we ermee moesten maar toch, het begin was er.
Het licht veranderde regelmatig van sterkte en kleur. We vonden muntjes in de spaarpot. Een van ons leefde zich uit met het bedienen van een grijpertje. De weegschaal kwam van pas, net als de schorten. Sloten kregen we open. Na een klein half uur hadden we de eerste code te pakken. Gelukkig was die in een keer goed, want anders zou er 5 minuten van de tijd afgegaan zijn.
We kregen het toch wel een beetje benauwd, want nu restte ons nog drie codes. Ondertussen hadden we een letterreeks ontdekt en een papier. Met een klein gevaar voor hallucineren kraakten we die code in een veel kortere tijd dan de eerste.
Daarna gingen we als een speer, want we hadden nu al een aantal losse eindjes van de kamer in ons opgenomen waardoor combineren van nieuwe uitdagingen soepeler verliep. De functie van het scherm was ook stukje bij beetje helder geworden.
We ontdekte nieuwe uitdagende verrassend gedecoreerde ruimtes. Op een gegeven moment hadden we de juiste schakel te pakken en begonnen we aan een rekensom. Na een rekenfoutje kwamen we best vlot tot een goede derde code. Wat restte was een vierde code. Met vereende krachten en verspreid over de ruimtes werd uiteindelijk de vierde code op een ruime 2 minuten voor het ontploffen van de bom ingetoetst. Yes, we did it!
Na wat langzaam op stoom te zijn gekomen hebben we onze onze eerste triomf gehaald. In het napraatje met de dame die het spel begeleidde werden sommige dingen wat opgehelderd. Onbewust hadden we bijvoorbeeld bepaalde dingen beïnvloed. Tja… als je van te voren alles weet….
De dame maakte een nog een foto van ons voor Facebook en voor ons als bewijs dat ons avontuur geslaagd was. Met wat snoepgoed verlieten we niet veel later het pand en waren we unaniem van mening…. Dit is leuk en zeker voor herhaling vatbaar!